Üç Öğüt

Üç Öğüt

Avcının biri tuzak kurarak bir serçe avlamıştı. Tutunca aldı eline. Alır almaz Serçe dile geldi ve ,

‘ Bugüne kadar… ‘ dedi. ‘ Sığır ve koyunları yedin. Yediklerini düşünsene. Doymadın mı da benim birkaç gramlık etime hevesleniyorsun ? Onlar seni doyurmadıysa ben ne yapabilirim ki ? ! bırak beni. ‘

Avcı şaşırdı. Hem serçenin dile gelmesine hem de şimdiye kadar yediklerine. Serçe, sürdürdü konuşmasını,

‘ Şayet bırakısan sana üç altın öğüt vereceğim. Bir lokma kuş etini mi tercih ediyorsun, ömrün boyunca yararını göreceğin üç öğüdü mü ? İyi düşün ! ‘

Avcı düşündü ve kararını verdi,

‘ Kabul ‘ dedi. ‘ Seni bırakacağım. Neymiş bakalım bana vereceğin öğüt ? ‘

Serçe,

‘ Bir şartım var ama ! ‘ dedi.

Avcı,

‘ Birde şart mı koşuyorsun bana ? ‘ diye sordu.

Serde,

‘ Kabul edersen… ‘ deyince,

‘ Peki ‘ dedi Avcı. ‘ Şartın neymiş bakalım ? ‘

‘ Öğüdün birini… ‘ dedi. Serçe. ‘ Elindeyken vereceğim, ikincisini karşıki damın üzerinde, sonuncusunu ise agaçta söyleyeceğim. ‘

Avcu bunu da kabul etti.

Serçe,

‘ Birinci nasihatim… ‘ dedi. ‘ Olmayacak şeyi söyleyenlere kim olursa olsun inanma ! ‘

Avcı avucunu açtı, bıraktı onu ‘ Pırrr ‘ diye uçarak karşıdaki evin damına kondu.

‘ Olmuş şeye üzülme ! ‘ dedi. ‘ Kaçırdığın fırsatların arkasından asla kederlenme. Yaşadığın anın kıymetini bil, pişmanlıkla zamanı geçirme. ‘ dedi. ve ekledi, ‘ Karnımda paha biçilemez bir inci tanesi vardı benim. Ama kaçırdın onu. Kısmetin değilmiş. ‘

‘ Eyvah ! ‘ diye sızlandı Avcı. ‘ Ben ne yaptım, neden seni bıraktım ? ‘

Serçe

‘ Az önce ne söyledim sana ? Kaçırdığın şey için dövünmeyecek, pişmanlıkla vaktini geçirmeyeceksin. Ayırca ilk öğüdüm neydi unuttun mu ? Kim söylerse söylesin, olmayacak şeye inanma. ‘

Avcı’nın aklı başına gelmişti. Serçe kendisiyle alay ediyordu besbelli.

‘ Bir de… ‘ dedi. ‘ Şu üçüncü nasihatini görelim. ‘

Serçe ağaçtaydı artık,

‘ Boş ver onu ! ‘ dedi. ‘ İkinisini tuttun mu ki üçüncüsünü bekliyorsun ! Hadi bana eyvallah. ‘

Ve uçup gitti gözden. Avcı şaşkınlık içinde bakakaldı arkasından.